Zojuist opende ik de pagina www.nos.nl en kwam ik het volgende bericht tegen: Steeds meer opvoedondersteuning in NL. Het gaat in dit artikel over Triple-P, een australisch programma dat ouders ondersteunt in het opvoeden. De nederlandse organisatie die deze methode in ons land introduceert zegt het opheffen van het taboe op opvoedondersteuning als eerste doel te hebben.
De vraag is: is dit wel een doel? Er zij talloze programma's in Nederland die zich met opvoeden bezig houden en het lijkt mij niet dat deze het slecht doen. Mijn eerste verbazing ging over de kortzichtigheid van de NOS. Triple-p wordt aangeprezen als het wondermiddel:
"Overigens zijn gemeenten vrij om te kiezen op welke manier ze opvoedingsondersteuning geven. Zo’n programma als Triple P kan dus niet opgelegd worden, maar in de praktijk lijkt Triple P bezig het standaardprogramma voor opvoedondersteuning te worden."
Is dit een stukje gratis reclame, dacht ik nog? Het is wel het vermelden waard dat Triple-P een snelle (internationale) groei kent. Ik durf ook niet te beweren dat het programma niet deugd: integendeel ik moedig het juist aan. Ik kan alleen niet geloven dat dit een wondermiddel is.
"Op het symposium in Amsterdam worden de voorlopige resultaten gepresenteerd van een onderzoek van het Trimbos Instituut naar de effectiviteit van de zwaardere categorieën van Triple P opvoedondersteuning. Die is minstens even effectief als de reguliere hulpverlening maar lijkt andermaal meer effect te hebben op de ouders en daardoor preventief beter te werken."
Weer twijfels: Het was al bekend dat Triple-p (mogelijk) effectiever was dan andere programma's, al wordt dit door het artikel van de NOS tegen gesproken. Het lijkt andermaal meer effect te hebben op de ouders? Sorry? Het programma werkt dus (in de zware gevallen) net zo effectief als 'normale' hulpverlening maar het heeft een hogere preventieve werking?
Is dat nu winst of niet?
Is Triple-p dan een wondermiddel of niet?
Wat mij betreft is ook dit australische opvoedondersteunings programma een poging om ouders te ondersteunen, te helpen. De enige wijsheid die ik daar aan kan toevoegen is: wondermiddelen bestaan niet...
woensdag 11 februari 2009
Centrum voor jeugd en gezin, de voor- en nadelen
Sinds een aantal jaren is de regering bezig om het welbekende Centrum voor jeugd en gezin op te zetten. De laatste jaren is dit in stroomversnelling gekomen mede dankzij minister Rouvoet, die bepaald heeft dat binnen een bepaalde tijd alle gemeentes een CJG moeten hebben. Maar wat betekent zo'n CJG nou in de praktijk? Wat heb ik eraan? Is het niet de zoveelste poging om meer controle te krijgen over de bevolking? Wanneer merken wij er wat van? Wij zullen dit proberen te verhelderen.
Sinds de Invoering van het CJG, zijn deze als paddestoelen uit de grond komen zetten. In sommige gemeentes als in Amsterdam en Apeldoorn zijn deze al functioneel, maar in gemeentes als Zwolle zijn ze nog volop in ontwikkeling. Maar wat kan je precies verwachten als je als ouder of jongere zo'n CJG binnenstapt?
Ondanks de verschillen die de gemeentes aanbrengen in het idee, komt het in de praktijk hier op neer: je komt met een vraag of een probleem binnen bij het CJG. Daar gaat iemand met je in gesprek, over wat er aan gedaan kan worden, wat je daarbij kan helpen en waar je die hulp kan halen. Die hulp is heel divers in de vorm van echte professionele hulpverlening tot het eenmalig meedoen bij een activiteit in de buurt. Wat je gaat doen, wordt volledig bepaald door de vraag wat voor jou het beste is, waar heb je het meeste aan?
Natuurlijk zijn er ook aspecten van het CJG waar een kritische noot over gegeven kan worden. Één daarvan is het elektronische kind dossier. Veel mensen vinden het niet prettig om te weten dat heel veel informatie over je kind en jezelf door elke zorginstelling kan worden opgevraagd. Aan de andere kant, ik persoonlijk ga er vanuit dat de mensen die die informatie op kunnen vragen, er ook respectvol en verantwoordelijk mee om gaan, al blijft het een eng iets waar niet iedereen het mee eens is.
Uiteindelijk komt het neer op deze vraag: 'Is het CJG een goed iets, of moet het zo snel mogelijk weer worden terug gebracht naar hoe het was?'. Ik vind het CJG een mooie toevoeging aan het zorgsysteem in Nederland, en dat mag ook wel, aangezien in 2011 het overal in Nederland moet zijn ingevoerd.
Sinds de Invoering van het CJG, zijn deze als paddestoelen uit de grond komen zetten. In sommige gemeentes als in Amsterdam en Apeldoorn zijn deze al functioneel, maar in gemeentes als Zwolle zijn ze nog volop in ontwikkeling. Maar wat kan je precies verwachten als je als ouder of jongere zo'n CJG binnenstapt?
Ondanks de verschillen die de gemeentes aanbrengen in het idee, komt het in de praktijk hier op neer: je komt met een vraag of een probleem binnen bij het CJG. Daar gaat iemand met je in gesprek, over wat er aan gedaan kan worden, wat je daarbij kan helpen en waar je die hulp kan halen. Die hulp is heel divers in de vorm van echte professionele hulpverlening tot het eenmalig meedoen bij een activiteit in de buurt. Wat je gaat doen, wordt volledig bepaald door de vraag wat voor jou het beste is, waar heb je het meeste aan?
Natuurlijk zijn er ook aspecten van het CJG waar een kritische noot over gegeven kan worden. Één daarvan is het elektronische kind dossier. Veel mensen vinden het niet prettig om te weten dat heel veel informatie over je kind en jezelf door elke zorginstelling kan worden opgevraagd. Aan de andere kant, ik persoonlijk ga er vanuit dat de mensen die die informatie op kunnen vragen, er ook respectvol en verantwoordelijk mee om gaan, al blijft het een eng iets waar niet iedereen het mee eens is.
Uiteindelijk komt het neer op deze vraag: 'Is het CJG een goed iets, of moet het zo snel mogelijk weer worden terug gebracht naar hoe het was?'. Ik vind het CJG een mooie toevoeging aan het zorgsysteem in Nederland, en dat mag ook wel, aangezien in 2011 het overal in Nederland moet zijn ingevoerd.
maandag 2 februari 2009
Online hulp.... online nanny's, intergrale opvoedingsondersteuning, zelfhelp, self-improvement. Je kan het zo gek niet bedenken! Zoek een probleem! En vind de oplossing! Internet lijkt het middel tegen alle kwaaltjes.
De aanleiding voor dit blog was er niet rechtstreeks. Afgezien van de 'innerlijke drang' om, iets te schrijven wat er daadwerkelijk toe doet, kunnen we geen andere reden vinden dan het willen bieden van ondersteuning. Het opvoeden van kinderen is misschien wel het moeilijkste wat een mens in zijn leven moet doen, en dan zijn er ook nog een keer zoveel pedagogische bomen dat men het bos niet meer kan zien...
Daar kunnen wij in ondersteunen! Dit blog biedt ruimte voor het geven van een verklaring bij nieuwe ontwikkelingen. Of het nu gaat om de wet kinderopvang, het zoeken van een goede basisschool, de voors en tegens van een buitenschoolse opvang of simpelweg vragen over het (nieuwe/vreemde) gedrag van kinderen.
De aanleiding voor dit blog was er niet rechtstreeks. Afgezien van de 'innerlijke drang' om, iets te schrijven wat er daadwerkelijk toe doet, kunnen we geen andere reden vinden dan het willen bieden van ondersteuning. Het opvoeden van kinderen is misschien wel het moeilijkste wat een mens in zijn leven moet doen, en dan zijn er ook nog een keer zoveel pedagogische bomen dat men het bos niet meer kan zien...
Daar kunnen wij in ondersteunen! Dit blog biedt ruimte voor het geven van een verklaring bij nieuwe ontwikkelingen. Of het nu gaat om de wet kinderopvang, het zoeken van een goede basisschool, de voors en tegens van een buitenschoolse opvang of simpelweg vragen over het (nieuwe/vreemde) gedrag van kinderen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
